Als je de woorden Vestia of Amarantis opzoekt in het woordenboek dan kom je tot  de verrassende conclusie dat ze geen betekenis hebben.  Bij Ajax heb je het over Griekse helden uit de Trojaanse oorlog; daar kan ik wat mee.  Bij Shell stamt het woord waarschijnlijk uit het familiewapen van Graham die de kerosine van de stamvader van het bedrijf Samuel en Co importeerde uit India…..mooi.

Vestia en Amarantis hebben als woord geen betekenis. Kunstmatige taal. Toeval of niet. De leiding van deze twee bedrijven heeft de laatste maanden in chocoladeletters de kranten gehaald.

De gevolgen van hun doen en (na)laten zijn betekenisvol. Vestia, de grote Rotterdamse woningbouwcorporatie ging bijna failliet. Meneer Staal, de baas, kreeg voor zijn wanbeleid liefst € 3.500.000 mee. En de baas van Amarantis Bert Molenkamp ontving ook een prachtige uitkoopsom voor het feit dat hij zijn organisatie achterliet met een schuld van € 132.000.000. Bedragen waar je als gewoon mens je niets bij kunt voorstellen. We hebben het hier niet over bedrijven die grote risico’s lopen, maar over een schoolbestuur en een woningbouwcorporatie die een maatschappelijke taak hebben en om die reden ook met maatschappelijke middelen gefinancierd worden.

Vestia en Amarantis hebben maatschappelijke doelstellingen: zorgen dat mensen aan de onderkant van de samenleving goed en betaalbaar kunnen wonen en zorgen voor goed onderwijs. Dat is alles!

Laat ik me verder beperken tot Amarantis. 30.000 Leerlingen in steden als Amsterdam, Almere, Hilversum, Utrecht. Voortgezet onderwijs en MBO. 3000 Leerlingen/jongeren volgen in Almere op 4 VO scholen en ROC ASA onderwijs. De Amarantisleiding heeft in Almere niet ingegrepen toen het leerlingaantal daalde. De Baken VO-scholen hebben nu een kwart teveel aan personeel. Nu Amarantis opgesplitst moet worden (defusie), kan dat alleen maar als de personeelsuitgaven in overeenstemming gebracht worden met het aantal leerlingen. Vandaar dat met spoed een kwart van het personeel naar andere besturen verplaatst moet worden. Geen enkel ander bestuur neemt de Almeerse Amarantisscholen over met € 3.500.000 tekort(de bonus van meneer Staal, zal ik maar zeggen).

Met man en macht wordt er gewerkt om het personeelsbestand en de leegstand van gebouwen op orde te krijgen. Met veel persoonlijke drama’s bij personeel en bij kinderen die hun geliefde leraar of conciërge kwijtraken.

De onderwijsinspectie heeft in 2009, in 2010 en in 2012 vastgesteld dat de financiële positie van Amarantis slecht was, maar de minister kon wettelijk niet ingrijpen. Daarom is er door ons (college Almere) een brief naar de minister en naar de politieke partijen gestuurd om in de toekomst ingrijpen wel mogelijk te maken.  Wat was de rol van de Raad van Toezicht, wat was de rol van het College van Bestuur? Wie betaalt uiteindelijk de rekening. Wie de tol betaalt is  duidelijk.

Als voorstander van verzelfstandiging van het onderwijs kom ik tot de conclusie dat de grens van verzelfstandiging ligt bij de moraliteit van de leiding. Als je als schoolbestuur je kantoor hebt aan de Amsterdamse Zuidas dan moeten mensen gewaarschuwd zijn. Als schoolbestuurder moet je dagelijks de zin uitspreken: wat betekent mijn handelen voor het kind, de jongere, de leerkracht, de conciërge? Dan snij je jezelf niet als je je ’s ochtends  scheert. Dan schrik je niet van je eigen ogen in de spiegel….

Vanaf heden betekent Vestia: minachting en Amarantis: Immoreel.

Bron van dit artikel: René Peeters-Blog (Wethouder)